در بین همه مردم جهان نمک نماد حرمت و ارزش است و دارای خاصیت درمانی و حتی جادویی است و از دیرباز جایگاه مهمی در ادیان بسیاری از فرهنگ ها داشته است.
چشم زخم یک باور است که از گذشته تا به امروز نسل به نسل ادامه یافته و مردمان بسیاری از جوامع ابتدایی تا جوامع پیشرفته و مدرن به آن اعتقاد دارند.
از آنجا که چشم زخم یک انرژی منفی است برای دفع آن از نمک استفاده می شود.
برخی مردم بر این باورند که پاشیدن نمک به گوشه های خانه باعث خوش شانسی و آرامش شده و انرژی های منفی را از بین می برد.
در گذشته نمک غالباً در سفال استفاده می شد و نیز یک عنصر خالص تلقی می شد و در مذاهب مختلف از آن به عنوان یک سرمایه بزرگ مذهبی استفاده می شد که دارای خصلت های خرافی زیادی بود.
برای برخی از جوامع مسیحی، ریختن نمک روی سفره، فال بد و نشانه حوادث بد و مصیبت بار است. به احتمال زیاد این موضوع مربوط به نمک ریختن یهودا  و خیانت او به عیسی مسیح است. البته افرادی که به این خرافات اعتقاد راسخ دارند، معتقدند برای جلوگیری از یک اتفاق ناگوار، پس از ریختن نمک روی سفره، کمی نمک روی شانه چپ فردی که دستش نمک را ریخته، می پاشند. به اعتقاد خودشان با این کار چشم شیطان را کور می کنند که می خواهد انسان را ناراضی کند یا حتی فراری دهد.
در کتاب مقدس بیش از سی مورد اشاره به نمک وجود دارد ، و بسیاری از متون مذهبی دیگر نیز به طور مداوم به نمک اشاره می کنند.
در بین ایرانیان نمک نماد برکت می باشد، و به عنوان سمبل در سفره هفت سین عید نوروز قرار میگیرد.